Eden Bölüm 6 Cilt 2
Koichi, feneriyle Kisaragi'nin bulunduğu odadadır.
Koichi konuşmaktadır: "Dostum… beni en çok sarsan şeyi biliyor musun?" der derin bir nefes alarak. "Yaklaşık beş ay geçti ama hâlâ ailemden haber alamıyorum. Onlara ne oldu, hiçbir fikrim yok. Yousuke'ye verdiğim bir söz vardı. Burayı iyi bir yer yapacaktım. Bu yüzden ayrılamadım… ama o gittikten sonra hiçbir şey iyi olmadı."
Koichi başını eğer.
"Burada yaptığım bir iş yok. Yousuke ölmüş olmasına rağmen, vasiyetinde burayı benim yönetmemi istemişti. Ama aptal Tayo buna izin vermedi. Sadece burada kalmama izin verdiler. Bu hatalarının bedelini ödeyecekler. Burayı içten yok edeceğim."
Gülümser ve geçmişe gideriz.
Koichi bir Nullum odasının kapısını çalar, ardından içeri girer. Odada küçük Izou vardır. Koichi'yi görünce zıplamaya başlar:
"Koichi!"
Koichi'nin elleri arkasındadır. Izou başını hafif eğer, kaşlarını çatar:
"Ne oldu Koichi?"
Koichi sessizdir, yüzünde hiçbir duygu yoktur. Izou endişelenir:
"Koichi? Ne oldu?"
Aniden Koichi elindekileri çıkarır. Gülümseyerek:
"Sürpriz."
Bir elinde şeker, diğer elinde bebek vardır.
"Bu gece uykun gelene kadar oynayabiliriz, tamam mı?"
Izou gülümser:
"Teşekkür ederim Koichi."
Sarılır. Koichi kızını hatırlayarak Izou'ya sıkıca sarılır ve saçını okşar. Evcilik oynarken Izou anlatır:
"Koichi, biliyor musun… Annemle babam bir kere gittiler… sonra eve gelmediler. Oyun oynarken polis abiler geldiler…"
Gülümser ama sesi titriyordur, gözleri doludur. Koichi dayanamayıp onu koynuna sokar:
"Her şey geçti. Ben buradayım, tamam mı?"
Izou:
"Korkma, ben iyiyim. Hem sen çıkaracaksın beni buradan, değil mi? Ben ve sen birlikte yaşayacağız."
Koichi, tavandaki parlayan mor Nullum'a bakar:
"Evet, çıkaracağım seni."
21 Temmuz gecesi, saat 03:00.
Koichi, durmadan yazmaktadır. Tüm yüzü ter içindedir, klavyeye deli gibi tuşlara basar. Sonunda dayanamayıp başını salar, kafası klavyeye çarpar.
"APTAL YOUSUKE! BANA NİYE SÖYLEMEDİN Kİ?!"
Başını kaldırır, yazmaya başlar:
"Bugün 21 Temmuz. Artık ölümünden sonra ne kadar geçtiğini saymıyorum. Yalnız başıma bu sıçtığım yerde zaman geçirmekten bıktım. Sen gittikten sonra yaptığım tek şey, her gece Edenlileri incelemekti. Aralarında sağlıklı kalan biri yok. Hepsi tamamen değişmiş… birer yaratığa dönüşmüşler."
Bilgisayarı kapatır.
Koichi ve Kisaragi birlikte odadadır. Kozuki hakkında konuşuyorlardır:
"İlk konuştuğumuz zaman bile daha duygulu biriydi. Hislerini saklamazdı. Ama bu ışınlanma-"
"Işınlanma mı?!" der Koichi, şaşkınlık içinde Kisaraginin sözünü keserek
"Dur… bir saniye… nasıl?"
Cep defterini çıkarır, notlara bakar.
"Ne oluyor be?" der Kisaragi.
Koichi devam eder:
"Araştırmalarımıza göre ışınlanma imkânsız. Işık hızını geçmedikçe ışınlanma gerçekleşemez. Ama… eğer gerçekleşiyorsa geçmişe dönmek bile mümkün olabilir."
Kisaragi heyecanla ayağa kalkar:
"Hassiktir. Yani geçmişe dönebilir miyiz?"
Koichi:
"Eğer gerçekten ışınlanıyorsak… evet. Bunu test etmeliyiz. Şimdi, bu odada bir köşeden diğer köşeye geç… ama nasıl hareket ettiğini hissetmeye odaklan."
Kisaragi gülümser. Göz açıp kapayıncaya kadar diğer tarafta belirir. Koichi defterine not alır:
"Eğer bu gerçekse bunun Quantus'la ilgisi yok. Bu, atomlar arası boşlukları kullanarak bedenin yaptığı hızlı bir hareket. Biz bunu Quantus sanıyorduk ama bu farklı."
Kisaragi nefes nefese:
"Her şeyi hissettim. Her hareketimi."
Koichi başını eğer ve üzgün bir şekilde:
"Demek sadece bir teoriden ibaretmiş…"
Defteri yere fırlatır.
Kisaragi kahkaha atar:
"Gel, sana da kullandırtalım."
Koichi gülümseyerek:
"Yakın zamanda istemeden ben de kullanmaya başlayacağım zaten."der
Kisaragi şaşkınlıkla cevap verir
"Bir saniye… ne?!" der Kisaragi. "Abi, dur… çok fazla bilgi var!"
Koichi anlatır:
"Senin her hareketinde, ben de hissettiklerinin bir kısmını hissediyorum. Ve hissetmek bile zamanla kullanmana neden oluyor. En fazla 3-4 aya ben de başlarım."
Kisaragi elini omzuna koyar:
"Dostum sen burada ölmeyeceksin. Nasıl yapacaksın bilmiyorum ama o kızı da kurtarıp ailene kavuşacaksın."
Koichi sinirle:
"Sen de geleceksin, Kisaragi."
Kisaragi duvara yaslanır:
"Ben her şeyimi kaybettim. Ayrıca… yakında ölmeyecek miyim?"
Koichi bakar:
"Ölmenin neye bağlı olduğunu sanıyorsun?"
Kisaragi:
"Kullanmaya başladıktan sonra bir süre geçiyor… sonra ölüyoruz."
Koichi:
"Ne kadar çok kullanırsan, o kadar fazla ömründen gider. Vücudun fiziksel olarak etkilenmese de, her kullanımda hayatından zaman çalınır."
Kisaragi:
"Kozuki artık bir adım bile atmıyordu. Her hareketi Eden'di. Yürümekten nefret etmeye başlamıştı."
Koichi:
"Demek ki… son evrelerdeymiş. Biliyor musun, anlattıklarınla bunu anlayabiliyorum."
Koichi ciddileşir:
"Eğer bunu kullanmayı bırakmanın bir yolu varsa… seni buradan kurtaracağım, Kisaragi." der
Ve bölüm burada sona erer.
