Yalnız Kılıç Bölüm 1
Yukito çayırda kılıç savuruyordu ve sıcaktan terlemişti. Kılıcı indirip başını eğdi, koluyla alnını sildi. Yere oturdu ve "Yoruldum," diye homurdanarak geriye uzandı. Karnı guruldadı; antrenmandan açlığını bile fark edememişti.
"Annem ne yemek yapmıştır acaba?" diye düşündü ve bu düşüncesi yüzünde bir gülümseme oluşturdu. Yorgunluğu yok olmuş gibi ayağa fırladı ve evin yolunu tuttu. Kılıcı omzunda tutarken diğer elini de karnına koydu. "Bir gün antrenman yapmaktan bir deri bir kemik kalacağım," diyerek güldü.
Eve iyice yaklaştı. "Umarım etli bir şeyler vardır," diyerek gülümsedi. Evin kapısının açık olduğunu gördü. "Kapıyı açık bıraktığımda bana kızar bir de," diye düşündü.
Evden iki kişi çıkıyordu. Yukito şaşırıp duraksadı ama kahraman elbiselerini tanıyınca içinde bir heyecan alevlendi. Koşarak evin kapısına geldi. Kahramanlar, Yukito'yu görünce gözleri açıldı. Aklından şaşkınlıkla,"Nereden geldi bu çocuk?!" sorusu geçti ama bir saniyede toparladı kendini.
Yukito, adamın yanına kadar gelmişti. Yüzünde bir gülümseme vardı. Adamın gözlerine bakarak konuştu:
"Merhaba, burada ne yapıyorsunuz? Siz gerçekten kahraman mısınız?"
Adam, bozuntuya vermeden, "Evet, biz annenin tanıdığıyız," dedi ve "Küçük bir ziyarette bulunmak istedik, ufaklık" diye devam etti.
Yukito, annesinin kahramanlarla arkadaş olmasına şaşırmıştı. Adam, Yukito'yu geçiştirmek için başını okşayıp, "Artık gitmeliyiz, kahramanlık işleri bizi bekler," dedi.
Yukito, arkalarından el sallayarak, "Güle güle, yolunuz açık olsun!" diye bağırdı. İmrenerek arkalarından bakıyordu. "Bir gün onlar gibi olabilecek miyim?" diye düşündü kendi kendine. Ama önce annesine kahramanlarla ilgili merak ettiklerini sormalıydı.
Kapıdan girip annesine seslendi ama cevap gelmedi. "Uyuyor mu acaba?" diye düşündü. Yatak odasının kapısını araladı.
Burnuna keskin bir koku geldi. Ani bir refleksle burnunu kapattı. Kısık bir sesle, "Iyy, bu koku ne böyle?" diye homurdandı. Kokudan ağzını açmak bile zordu.
Annesi yatakta, duvara dönük şekilde uyuyordu. "Bu kokuda nasıl uyuyabilmiş?" diye düşündü. Yatağa yaklaşırken, "Anne, burada ne yapıyorsun?" diye sordu ama annesi yanıt vermedi.
Battaniyedeki birkaç damla kana gözleri iliştiğinde tüyleri diken diken oldu. Merak ve endişeyle, "O kahramanlar kimdi, anne?" diye sordu ama annesi yine cevap vermedi.
Yatağın yanına gelmişti. Annesini dürttü ama tepki alamadı. Annesinin yüzünü kendine doğru çevirdiğinde kanla kaplı hâlini gördü. Başından aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissetti ve bayıldı.
