Isn’t Being A Wicked Woman Much Better? Bölüm 186

"Bu gürültülü gemi de ne?"

Yoldan geçenlerden biri, küçük tekne ile yat arasında yüzen beyaz ve renkli tekneyi görünce şaşkın bir ifadeyle mırıldandı ve yanındaki meslektaşı alay etti.

"Başka ne olabilir ki?! Kötü iblisi yenerek zor bir doğum günü geçiren Prenses Deborah'a Dük Visconti'den yeni bir hediye!"

"Öhöm! Ben bir hata yaptım. Aziz'in bir grup cadıyı ortadan kaldırmak için yem olarak bir gemi kullandığını duydum."

"Bu doğru. Ne kadar çok bilirsen o kadar iyi."

İmparatorluk Prenses Deborah'ın faaliyetleriyle ilgili hikâyelerle doluydu.

Besteciler prensesin şeytanla yüzleşme cesaretini ve imparatorluk başkentini saf beyaza boyayan ilahi ışığı öven şarkılar yazdılar.

Terziler Prenses Deborah'ın ilk kez sahneye çıkarken giydiği tarzda mor kumaşlar dikmekle meşguldü ve hatta bir bölüm başkanı akademinin ana binasına Prenses Deborah'ın bir heykelinin dikilmesini ciddi ciddi öneriyordu.

Prensesin popülaritesi kelimenin tam anlamıyla tavan yapmıştı.

"Bu arada, Aziz'in vücut bulmuş hali olan Prenses Deborah neden bu kadar hırçındı? Onun kötü biri olduğuna dair bir söylenti yok muydu?"

"Henüz bilmiyor musun?"

"Bilmiyor olabilirim."

"Aziz, şeytani komplolardan ve şeytani yaratıklardan saklandı, tüm bunları yok edecek güçlü bir kuvvet geliştirmek için kötü niyetli gibi davrandı. Hmm, işte böyle oldu."

"Ah! Şimdi derin anlamını anlıyorum."

"Evet, bir göl kadar derin."

"Ah. Uzaktan da olsa onu tekrar görmek isterdim."

"Ahem. Bu... içeriden bir bilgi."

"Ne?"

"Prenses Deborah'ın zaman zaman Armand'ın üçüncü şubesinde çalıştığına dair söylentiler var."

"Hemen gitmeliyim...!"

Elbette bu söylenti Prenses Deborah tarafından yeni şubeyi tanıtmak için yayılmıştı. İmparatorluk halkının, kapitalizmle lekelenmiş Aziz'in derin anlamını bilmesine imkân yoktu.

* * *

"Başkentte çok saçma söylentiler dolaşıyor."

Örneğin, şeytani canavarlardan kaçınmak ve gizlice gücümü artırmak için kötü adam gibi davrandığım gibi.

"Bu çok fazla."

Azot cipsi* gibi abartılı, bu yüzden bu konuda konuşmak sorun değil, ancak takıntılı olduğum kötü kadın imajının kaybolması biraz hayal kırıklığı yarattı.

(N/T: Patates cipsine atıfta bulunuluyor. Takma isim, istenen tüketici fiyatı artmaya devam ettiği ve poşette olması gereken gerçek "patates" miktarı azaldığı ve darbe koruyucu + antioksidan olarak kullanılan "nitrojen" oranı arttığı için verildi).

"Ama sonuçta ben dünyanın en güçlü insanıyım, bu yüzden kimse pervasızca hareket etmeyecektir."

Tabii sırtlarına bir meteor çarpmasını istemiyorlarsa.

Dilimi şaklattım ve doğum günü hediyelerini teker teker açtım.

Odam kraliyet ailesinden ve soylulardan gelen gecikmiş doğum günü hediyeleriyle doluydu; kutuları açmayı erteliyordum.

"Bu saf 24 ayar altın mı?"

Farkında olmadan altın yüzüğü ısırdı ve kapının çalınmasıyla ayağa kalkarak hızla vakur bir ifade takındı.

"Prenses Deborah."

"Neler oluyor?"

"Vakit çoktan geldi."

"Ah evet."

Bu gece, şeytan yüzünden ertelenen doğum günü partisi gemide kutlanacaktı.

Zahmetli olduğu için yapmama gerek olmadığını defalarca söyledim ama Isidor ve babası bu konuda hemfikirdi.

"Siz ikiniz ne zamandan beri arkadaşsınız?"

Bir zamanlar Isidor'dan korkan babam, onun mükemmel bir sihirbaz olduğunu ve şeytana karşı savaş sırasında kendini bana adadığını görünce yarı yolda kalmış gibi görünüyordu.

Isidor da çok arkadaş canlısı görünüyordu.

Bir süre sonra araba beyaz geminin önünde durdu ve ben bir kez öksürdüm.

Heyecanlanmıştım ve içim titriyordu, ama sakinmiş gibi davranarak gemiye bindim ve tepede beyaz bir kuyruklu piyano gördüm.

Sonra Isidor elinde bir pasta ve bir buket çiçekle yavaşça dışarı çıktı.

Mumu üfledikten sonra gergin bir şekilde piyanonun önüne oturdu.

"Yetenekleri çok gelişti."

Konsantre olmuş bir yüzle şarkıyı çalma şekli o kadar dokunaklıydı ki kalbimi acıttı.

Isidor utangaç bir sesle performansı beğenmediğini, ikinci yarıdaki notaların yanlış olduğunu mırıldandı ve ben de çalışmaktan kızarmış olan ellerimi onunkilere sardım.

"Bu gerçekten de aldığım en güzel hediye."

Sonra Isidor rahatlamış bir şekilde bana sarıldı ve bizi taşıyan tekne yavaşça nehrin aşağısına indi.

Gece gökyüzüne yansıyan nehir sakin ve huzurluydu.

Onunla aramızda iniş ve çıkışların üstesinden gelmekten kaynaklanan güçlü bir bağ oluşmuştu ve sakin ama sıcak bir atmosfer akıyordu.

Ve... çelişkili bir şekilde, bilinmeyen bir gerginlik de vardı.

"Prenses."

Elinde bir yüzük kutusu tutarken yavaşça şöyle dedi.

"Benimle evlenir misin?"

Cevabım çoktan belirlenmişti ve Isidor her zamankinden daha mutlu gülümsedi.